RVS is een legering van hoofdzakelijk staal (ijzer en koolstof), chroom en vaak nikkel. Om van RVS te kunnen spreken bevat het minimaal 10,5% chroom en maximaal 1,2% koolstof. Het chroom reageert met zuurstof en vormt een dunne oxidehuid die het materiaal beschermt tegen corrosie en zichzelf herstelt bij beschadiging. De hoeveelheid koolstof bepaalt de hardheid van het staal. Nikkel maakt het staal niet-magnetisch en verhoogt de weerstand tegen chemische invloeden.
Oppervlak van roestvast staal (RVS)
Het oppervlak van RVS is bepalend voor zowel de uitstraling als de weerstand tegen corrosie. Plaatmateriaal wordt koud gewalst en kan diverse oppervlaktebewerkingen ondergaan, zoals slijpen, borstelen, polijsten of een patroonwals. Deze bewerkingen zijn vastgelegd in de norm NEN-EN 10088-2. Leveranciers kunnen daarnaast extra nabewerkingen uitvoeren en voorzien platen vaak van een beschermfolie.
Een zo glad mogelijk oppervlak heeft de voorkeur: vuil hecht minder goed, reinigen gaat eenvoudiger en het risico op corrosie neemt af. Er zijn ook matte en zijdeglans uitvoeringen die speciaal ontwikkeld zijn om minder snel te vervuilen of gemakkelijker schoon te maken.
Kenmerken van RVS-oppervlakken:
Professionele, industriële uitstraling
Sterk materiaal, zeer slijtvast
Goed bestand tegen grotere beschadigingen
Wel gevoelig voor kleine krassen en vlekken
Dankzij de hoge corrosiebestendigheid wordt RVS breed ingezet: van (petro)chemische industrie en farmacie tot de voeding- en genotmiddelenindustrie, huishoudelijke apparaten, de automobielsector, de bouw én keukens. De meest gangbare kwaliteiten presteren uitstekend in waterige omgevingen en onder natte omstandigheden.
RVS is waterdicht, hittebestendig, hygiënisch en duurzaam.
Het nadeel van RVS kan zijn dat er krassen en vlekken ontstaan bij gebruik.
Eenvoudig te reinigen met een vochtige microvezeldoek. De vlekken die ontstaan na gebruik kunnen verwijderd worden met olie(baby, olijf, sla) of de eventuele RVS renigingsmiddelen.